Ο Παπαλουκάς μίλησε για το μυστικό της επιτυχίας της εθνικής ομάδας του 2005, τονίζοντας τη σημασία της σωστής χρονικής στιγμής, των σωστών ανθρώπων, του ταλέντου, της ψυχολογίας και της στήριξης της Ομοσπονδίας
Λίγες ώρες πριν τιμηθεί μαζί με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του στη «χρυσή» εθνική του Ευρωμπάσκετ 2005 στο Βελιγράδι, στην Πάτρα, στο ημίχρονο του καταληκτικού αγώνα της «επίσημης αγαπημένης» για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ 2025, ο Θοδωρής Παπαλουκάς μίλησε στο EOK WebRadio.
Ο Παπαλουκάς αφού γύρισε τον χρόνο πίσω και μίλησε για την εθνική που χάρισε στην Ελλάδα το δεύτερο χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ, δήλωσε πως είχε πίστη στους Έλληνες διεθνείς για τις δυνατότητές τους να προκριθούν στην τελική φάση του Ευρωμπάσκετ 2025, ενώ αναφέρθηκε και στις ομοιότητες ανάμεσα στους δύο Βασίληδες της εθνικής, τον Βασίλη Τολιόπουλο που πέτυχε το μεγάλο σουτ στην παράταση με την Τσεχία την περασμένη Παρασκευή (21/2) και τον Ομοσπονδιακό τεχνικό Βασίλη Σπανούλη.
Αναλυτικά, ο Θοδωρής Παπαλουκάς τόνισε:
Για τις αναμνήσεις από το 2005: «Είναι πολύ ωραίες οι αναμνήσεις. Συνειδητοποιείς ότι πέρασαν τα χρόνια και μαθαίνεις να ζεις με αυτό».
Για το τι τους έχει μείνει μετά από τόσα χρόνια: «Σε εμάς έχει μείνει ότι ήταν το ξεκίνημα μιας πορείας εκείνης της Εθνικής Ομάδας η οποία είχε κάποιες επιτυχίες και συσφίχθηκαν οι σχέσεις μας ακόμα περισσότερο. Οι περισσότεροι βρισκόμαστε πολύ συχνά. Mε τους υπόλοιπους δεν τα καταφέρνουμε λόγω απόστασης. Ήταν ο λόγος που ο κόσμος μετά από τόσα χρόνια θυμάται εκείνη την ομάδα με μεγάλη συμπάθεια, με αγάπη, γιατί αυτή η ομάδα κατάφερε να κάνει μεγάλες ανατροπές, να μείνει πιστή στην προοπτική της νίκης και να φέρει κάποιες διακρίσεις».
Για το «μυστικό» των επιτυχιών της τότε «φουρνιάς»: «Δεν είναι ούτε απλό ούτε εύκολο. Θεωρώ ότι πρέπει να βρεθούν οι σωστοί άνθρωποι την σωστή στιγμή στο σωστό σημείο. Δεν κάναμε κάτι πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι έκαναν οι προηγούμενοι και οι επόμενοι, απλά βρεθήκαμε οι συγκεκριμένοι παίκτες και ανταπεξήλθαμε σε όλες τις δύσκολες συνθήκες. Ταλέντο είχαμε ανέκαθεν, βρέθηκε μια συγκεκριμένη “ φουρνιά” με την καθοδήγηση του κόουτς Γιαννάκη και όλων των υπολοίπων ανθρώπων που ήταν στο προπονητικό επιτελείο. Σίγουρα και η Ομοσπονδία στήριξε την ομάδα, όπως κάνει πολλά χρόνια, από το 1987 που αντιλαμβάνομαι εγώ μέχρι και σήμερα. Ταλέντο υπήρχε και αυτό φαίνεται και από τις πορείες των παικτών στις ομάδες τους. Σε αυτά τα τουρνουά, που είναι πολύ γρήγορα, είναι πολύ σημαντικός και ο παράγοντας ψυχολογία, πώς θα διαχειριστείς τις επιτυχίες αλλά κυρίως τις δύσκολες στιγμές».
Για τη διαχείριση των συναισθημάτων εκείνα τα χρόνια: «Γενικότερα ψάχνουμε για “ ήρωες” ή για “ τραγικές φιγούρες”, το έχουμε αυτό. Ο αθλητισμός αυτό είναι, κρίνεσαι κάθε μέρα. Είναι κομμάτι που πρέπει να το διαχειρίζεσαι. Από ‘κει και πέρα, εμείς είχαμε τότε την πολυτέλεια να μην υπάρχουν social media. Και στις ομάδες μας και στην Εθνική ομάδα ήμασταν θωρακισμένοι. Η ομάδα καταλάβαινε και προσπαθούσε να σε βοηθήσει να ασχοληθείς με το κομμάτι το αθλητικό. Καμία ομάδα δεν είναι διαρκώς επιτυχημένη, το θέμα είναι πώς θα διαχειριστεί την κακή περίοδο».
Για τα ματς με Γερμανία και Ισπανία: «Ήταν δύο διαφορετικές ομάδες. Η Γερμανία μάς ταίριαζε απόλυτα γιατί στηριζόταν σε έναν παίκτη και μας βόλευε πάρα πολύ να καταστρέψουμε το παιχνίδι τους, γιατί η δικιά μας στόχευση ήταν κυρίως αμυντική. Από την άλλη, η Ισπανία ήταν μια ομάδα που δε μας ταίριαζε, το στυλ της. Έχει να κάνει με τον τρόπο παιχνιδιού. Μια τεράστια αδικία ήταν στη Μαδρίτη ο ημιτελικός που πραγματικά αξίζαμε να κερδίσουμε. Εμείς είχαμε μια πολύ καλή ομάδα, αλλά πέσαμε σε μια πολύ μεγάλη ομάδα όπως ήταν η Ισπανία. Θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει στη Μαδρίτη. Στη Σαϊτάμα δικαίως χάσαμε, στη Γερμανία δικαίως χάσαμε από τους Ισπανούς. Αυτό που μένει απ’ όλο αυτό είναι ότι υπήρχε μια παρέα ανθρώπων, παικτών, προπονητών και η στήριξη γύρω από την ομάδα. Πολλοί δεν ξέρουν πόσο σημαντική είναι η παρουσία ανθρώπων όπως ήταν ο συγχωρεμένος Κολοκυθάς οι οποίοι θωράκιζαν την ομάδα».
Για τη νίκη στον ημιτελικό με τη Γαλλία το 2005: «Στο παιχνίδι εκείνο μάς δόθηκε η ευκαιρία να το κερδίσουμε. Την Παρασκευή (21/02) μετά το παιχνίδι με τη Τσεχία είπα “ ο Σατοράσνκι μού θύμισε Ριγκοντό”. Σε αυτά τα παιχνίδια πρέπει και ο άλλος να κάνει κάποια λάθη».
Για την Εθνική ομάδα και την πρόκριση στο Ευρωμπάσκετ 2025: «Δεν ανησύχησα γιατί έχω εμπιστοσύνη στα παιδιά, δείχνουν όλοι πολύ καλή διάθεση. Με το προπονητικό team έχω και ιδιαίτερη σχέση με τους περισσότερους. Είναι μια πολύ περίεργη συνθήκη όταν έχεις 2 ομάδες, αλλά πρέπει να το εκμεταλλευτούμε γιατί δίνονται ευκαιρίες σε παιδιά να δείξουν στις ομάδες, στον κόσμο την ποιότητά τους. Η Εθνική ομάδα είναι αυτό για το οποίο είμαστε όλοι περήφανοι. Όλοι πρέπει να είδαν το παιχνίδι. Η φάση του Τολιόπουλου είναι από μόνη της μεγάλη φάση, δείχνει χαρακτήρα. Είναι πολύ κοντά στο καλάθι που είχε βάλει ο Βασίλης με την Κροατία».
Για τον Βασίλη Σπανούλη: «Του έχω μεγάλη πίστη. Τις ικανότητές του ως αθλητής τις ξέρουμε, ως προπονητής έχει ξεκινήσει την πορεία του. Όρεξη για μπάσκετ δε νομίζω να έχει κάποιος άλλος στο επίπεδο που έχει ο Βασίλης. Ο Βασίλης είναι ένας άνθρωπος πολύ φιλόδοξος, ξέρει πολύ καλά τι να κάνει».
Για το ότι παίκτες εμβλήματα παίρνουν πλέον θέσεις στο μπάσκετ: «Εγώ είμαι υπέρ αυτής της άποψης. Χαίρομαι γιατί βλέπω παιδιά όπως ο Δήμος Ντικούδης, ο Κώστας Τσαρτσαρής, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο καθένας στο πόστο του, οι οποίοι μπορούν να εμπνεύσουν και καταλαβαίνουν. Ο συνδυασμός είναι πολύ καλός».
