Η μελέτη, με επικεφαλής το University of East Anglia, αναλύει τα δεδομένα της μεγαλύτερης παγκόσμιας έρευνας για την ποσοτικοποίηση των προβλημάτων υγείας (Global Burden of Disease 2021) και καταγράφει ότι υπάρχει επιβράδυνση της μακροζωίας μετά το 2011.

Πτώση στο προσδόκιμο ζωής της Ελλάδας

Όπως αναφέρει η έρευνα, από το 1990 έως το 2011, η μείωση των θανάτων από καρδιαγγειακές παθήσεις και καρκίνους είχε οδηγήσει σε σταθερή αύξηση του προσδόκιμου ζωής, τόσο στην Ελλάδα όσο και στις άλλες χώρες που τέθηκαν υπό εξέταση. Ωστόσο, από το 2011 και μετά, η βελτίωση επιβραδύνθηκε αισθητά. Στην Ελλάδα, το 2019-2021 σημειώθηκε η μεγαλύτερη ετήσια πτώση (-0,61 έτη) μεταξύ όλων των χωρών που εξετάστηκαν.

Η πτώση αυτή αποδίδεται κυρίως στις αναπνευστικές λοιμώξεις και τις επιπτώσεις της COVID-19, αλλά και σε αύξηση των θανάτων από καρκίνους (νεοπλάσματα), κάτι που βρίσκεται σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η επιβράδυνση της αύξησης του προσδόκιμου ζωής ξεκίνησε το 2011

Η μελέτη αναδεικνύει ότι η επιβράδυνση στη βελτίωση του προσδόκιμου ζωής δεν συνδέεται αποκλειστικά με την πανδημία. Από το 2011 έως το 2019, ο ρυθμός αύξησης του προσδόκιμου ζωής μειώθηκε σε όλες σχεδόν τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Κύριος υπεύθυνος για την επιβράδυνση αυτή ήταν η σταδιακή αύξηση κινδύνων όπως η παχυσαρκία, η υψηλή αρτηριακή πίεση και η υψηλή χοληστερόλη.

Η έρευνα εξέτασε 20 ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και οι χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου. Η μεγαλύτερη επιβράδυνση στο προσδόκιμο ζωής καταγράφηκε στην Αγγλία, ενώ η Ελλάδα είχε τη μεγαλύτερη πτώση κατά την περίοδο 2019-2021.

Αντίθετα, χώρες όπως η Νορβηγία, η Σουηδία, η Δανία, η Ισλανδία και το Βέλγιο κατάφεραν να διατηρήσουν θετική τάση στη μακροζωία, γεγονός που συνδέεται με κυβερνητικές πολιτικές για τη δημόσια υγεία, τη μείωση των καρδιαγγειακών παθήσεων και την καλύτερη διαχείριση των νεοπλασιών.

Προληπτικά μέτρα ζητούν οι επιστήμονες

Ο επικεφαλής της μελέτης, καθηγητής Νικ Στιλ του University of East Anglia, υπογραμμίζει ότι η μακροζωία συνεχίζει να βελτιώνεται για τους ηλικιωμένους, γεγονός που υποδηλώνει ότι δεν έχουμε φτάσει σε ένα φυσικό όριο μακροζωίας. Η λύση, σύμφωνα με τους ειδικούς, βρίσκεται στη βελτίωση των συνηθειών υγείας από τη νεότερη ηλικία και στην ενίσχυση των πολιτικών δημόσιας υγείας.