O Παύλος, ένας μουσουλμάνος θρησκευόμενος που ξαφνικά – πριν από είκοσι και πλέον χρόνια – διάβαζε το Ευαγγέλιο, βρήκε τις απαντήσεις που δεν έβρισκε πια στο Κοράνι και αποφάσισε να γίνει χριστιανός.

Μιλώντας στο AsiaNews ο πρώην ιμάμης αποκάλυψε: «Γεννήθηκα το 1968 σε μια πολύ φτωχή γειτονιά και ανήκω σε μια πεπεισμένη σουνιτική οικογένεια. Το 2000 έγινα Qari Imam και στη συνέχεια διορίστηκα Masjid Imam: με έστειλαν σε διάφορες πόλεις της χώρας για να εκτελέσω την υπηρεσία μου. Μέχρι το 2003, όταν για πρώτη φορά αμφισβήτησα τις γνώσεις και την πίστη μου».

«Ήταν η εβδομάδα του Eid-ul-Adha – συνεχίζει η ιστορία του – και διάβαζα την ιστορία της θυσίας. Υπήρχαν ο Αβραάμ και ο Ισμαήλ (στο Κοράνι το επεισόδιο αναφέρεται στον Ισμαήλ και όχι στον Ισαάκ εκδ.), ο Αβραάμ είχε τα μάτια του κλειστά, έσφαξε τον Ισμαήλ αλλά όταν άνοιξε τα μάτια του υπήρχε ένα θυσιασμένο αρνί και όχι ο Ισμαήλ. Σκέφτηκα: από πού προήλθε αυτό το αρνί; Αυτό το αρνί είναι μεγαλύτερο από τον Ισμαήλ που θυσίασε τη ζωή του για αυτόν. Η αναζήτησή μου για απαντήσεις με οδήγησε στο Ευαγγέλιο (που μου δόθηκε τότε από έναν φίλο), όπου συνάντησα τα λόγια του ευαγγελιστή Ιωάννη «Διότι τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον μονογενή του Υιό» (Ιω. 3:16) και «Ιδού ο Αμνός του Θεού που παίρνει τις αμαρτίες του κόσμου» (Ιω. 1:29). Έτσι, κρυφά, αγκάλιασα τον Ιησού ως Σωτήρα μου. Άρχισα να διαβάζω τη Βίβλο με έντονο ενδιαφέρον και αφιέρωσα τον περισσότερο χρόνο μου σε αυτό το διάβασμα. Και άρχισα να προσεύχομαι μόνος μου στον Ιησού», συμπλήρωσε στην εξομολόγησή του.

«Μια μέρα το 2005, ξαφνικά έμαθαν και άλλοι για τη νέα του πίστη. «Ήμουν ιμάμης σε ένα τζαμί στο Κασμίρ. Ακολούθησα δύο διαφορετικές πίστεις στην καρδιά μου και ζήτησα από τον Θεό να μου δείξει τον σωστό δρόμο προς τη σωτηρία. Ένα βράδυ, σε ένα όνειρο, άκουσα μια φωνή: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή» και μου δόθηκε το σύμβολο ενός σταυρού. Εκείνη την ημέρα, νωρίς το πρωί, ξύπνησα για να απαγγείλω το Αντάν ​​στο τζαμί. Σκέφτηκα να το απαγγείλω, αλλά το όνομα του Ιησού βγήκε από το μεγάφωνο, ακούγοντας με, ένας από τους μαθητές μου από το τζαμί κούνησε τον ώμο μου με δύναμη και με ρώτησε: «Τι κάνεις, δάσκαλε;». Εκείνος απάντησε: «Απαγγέλω το Αντάν». Αλλά είπε όχι, εσύ λες κάτι διαφορετικό. Στο μεταξύ, κάποιοι από την πόλη που άκουγαν την προσευχή μου από το μεγάφωνο όρμησαν στο τζαμί. Άκουσα μια φωνή να μου λέει τρεις φορές: «Τρέξε Πέτρο», και άρχισα να τρέχω από το τζαμί. Με πήραν όμως, ήταν καμιά εικοσαριά άτομα, με χτύπησαν με κλωτσιές, μπουνιές και ξύλα. Έχω ακόμα τα σημάδια αυτών των πληγών στο πρόσωπό μου. Μου φώναξαν ότι έγινα καφίρ (άπιστος). Από το Κασμίρ με έστειλαν πίσω στη μεντρεσέ από όπου κατάγομαι, εκεί οι συγγενείς μου και οι θρησκευόμενοι με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα κατηγορώντας με για βλασφημία. Κατέληξα στη φυλακή όπου έπρεπε να εκτίσω φυλάκιση ενός έτους», πρόσθεσε ο Πάυλος.

«Στη φυλακή ένιωθα τόσο δυνατός μέσα μου. Ήμουν σταθερός στην πίστη μου στον Χριστό. Την πρώτη μέρα στη φυλακή μου έδωσαν φαγητό φυλακής, αλλά το αρνήθηκα. Την ίδια μέρα ήρθε ένα άτομο από τη φυλακή και με ρώτησε το όνομά μου. Του είπα ότι με λένε Πάτρα Παύλος. Μου είπε να μην ανησυχώ: μου έφερνε φρέσκο ​​φαγητό κάθε μέρα για ένα χρόνο και μου έπαιρνε τα βρώμικα ρούχα και μου τα έφερε καθαρά και σιδερωμένα την επόμενη μέρα. Στον στρατώνα μου υπήρχαν και επικίνδυνοι κρατούμενοι, αλλά δεν φοβόμουν κανέναν γιατί ο Ιησούς ήταν πάντα μαζί μου», συμπλήρωσε ο πρώην ιμάμης.

«Μετά από ένα χρόνο, η σύζυγός μου ήταν αυτή που προσέφυγε στον δικαστή ισχυριζόμενος την αθωότητά μου. Ο εφέτης δεν εμφανίστηκε και τελικά, το 2006, ο δικαστής με απελευθέρωσε από τη φυλακή. Μετά την άφεση, η γυναίκα μου και τα έξι μου παιδιά δέχτηκαν επίσης τον Χριστό: δεν έχουν λάβει ακόμη το βάπτισμα, αλλά κάνουν χριστιανική ζωή. Οι Χριστιανοί φοβούνται να βαφτίσουν πρώην μουσουλμάνους γιατί δεν θέλουν να ρισκάρουν τη ζωή τους. Αφού αγκαλιάσαμε τον Χριστό, έπρεπε να φύγουμε από το χωριό μας, τους γονείς, τους φίλους και τους συγγενείς μας γιατί έγιναν όλοι εχθροί απέναντί ​​μας», κατέληξε στην εξομολόγησή του.