Οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στη μνήμη των θυμάτων των Τεμπών ήταν συγκλονιστικές πριν τα ΜΑΤ αναλάβουν να τις διαλύσουν. Το in αναλύει τα χαρακτηριστικά αυτού του δείγματος «κοινωνικής αντιπολίτευσης».
Χρόνια είχε να δει τέτοια συγκέντρωση η Αθήνα. Χρόνια είχαν να βγουν στους δρόμους χιλιάδες κόσμου, με ένα διπλό αίτημα: την ακύρωση της προσπάθειας συγκάλυψης και την απονομή δικαιοσύνης για τους 57 νεκρούς. Η προσβολή της μνήμης των θυμάτων των Τεμπών όπως επιχειρείται καιρό τώρα από πλευράς κυβέρνησης, σήμερα έλαβε την απάντηση της κοινωνίας και ήταν κάτι παραπάνω από ηχηρή.
Την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε την καθιερωμένη του ανάρτηση -όπως κάθε Κυριακή- στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναφερόμενος σε επενδύσεις, χρήματα και κέρδη, χιλιάδες λαού σε όλη τη χώρα έβγαιναν στις πλατείες και διαδήλωναν στη μνήμη των θυμάτων των Τεμπών, αναζητώντας δικαίωση.
«Δεν μπορώ ν’ αναπνεύσω»
Σχεδόν δύο χρόνια μετά το τραγικό συμβάν και στον απόηχο του ηχητικού ντοκουμέντου «δεν μπορώ να αναπνεύσω» που έγινε σύνθημα στα χείλη όλων, η υπόθεση όχι μόνο δεν ξεχάστηκε όπως ανέμεναν και έλπιζαν στην κυβέρνηση, αντιθέτως εξελίσσεται σε ένα μεγάλο κίνημα που στέκεται απέναντί της.
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η κυβερνητική γραμμή στο θέμα θα είναι εκείνη της απαξίωσης των προσώπων που πρωταγωνιστούν στον αγώνα και ειδικά σ’ εκείνο της Μαρίας Καρυστιανού. Το έχει κάνει στο παρελθόν, θα το κάνει και τώρα. Και εννοείται πως γι’ άλλη μια φορά η κυβέρνηση θα παραπέμπει το θέμα στην έρευνα της δικαιοσύνης, όπως το έχει κάνει και σε άλλες εμβληματικές υποθέσεις όταν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, όπως π.χ. εκείνη των υποκλοπών. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε όλοι.
Λαϊκή αγανάκτηση
Εκείνο όμως που δεν μπορεί να ελέγξει η κυβέρνηση και φοβάται είναι η λαϊκή αγανάκτηση και αντίδραση. Η λεγόμενη «κοινωνική αντιπολίτευση» που βγαίνει στο δρόμο και στέκεται απέναντι στα ΜΑΤ που σαν έτοιμα από καιρό έκαναν και σήμερα αυτό που γνωρίζουν καλά: να διαλύουν κάθε μαζική κινητοποίηση που απειλεί το κυβερνητικό αφήγημα.
Για τη σημερινή μέρα μιλήσαμε με την Λουκία Κοτρωνάκη, διδάσκουσα στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Η κυρία Κοτρωνάκη έχει μελετήσει ιδιαίτερα τα κινήματα, κατά συνέπεια το πρώτο ερώτημα είχε να κάνει με το αν η σημερινή πανελλαδική διαμαρτυρία έχει τα χαρακτηριστικά ενός κινήματος.
«Κινητοποίηση μακράς διαρκείας με δυναμική»
«Δεν είναι κίνημα με την παραδοσιακή μορφή των κινημάτων, ωστόσο μπορούμε να πούμε ότι είναι μιας μακράς διαρκείας κινητοποίηση, με κινηματικά χαρακτηριστικά που έχει δυναμική. Και μετά από δύο χρόνια κινητοποιήσεων μπορούμε να πούμε ότι έχει αρχίσει να πολιτικοποιείται», είναι η απάντηση.
«Είναι η πρώτη φορά μετά την πανδημία που έχουμε διαδήλωση τέτοιου μεγέθους», τονίζει η κα Κοτρωνάκη και την ρωτάμε την άποψή της για τους λόγους που συμβαίνει αυτό.
Η προσβολή των νεκρών των Τεμπών
«Το μέγεθος της τραγωδίας είναι μεγάλο και η διαχείριση από πλευράς κυβέρνησης αποδεικνύεται βαθιά προσβλητική για τα θύματα και μάλιστα σε πολλαπλά επίπεδα. Από τη στιγμή μάλιστα που έρχονται στοιχεία στο φως που διαψεύδουν τα κυβερνητικά χείλη και την ίδια ώρα τα ίδια χείλη είτε σιωπούν είτε μιλούν για fake news έχουμε κλιμάκωση της προσβολής στους νεκρούς των Τεμπών».
Το επόμενο ερώτημα έχει να κάνει με τη διαμαρτυρία και τη σχέση της με τα κόμματα, την πολιτικοποίησή της.
«Το πως θα πολιτικοποιηθεί στην πορεία είναι κάτι που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες», είναι η απάντηση. «Από εκεί και πέρα όμως δεν μπορεί κανείς να ενοχοποιήσει την πολιτική δράση. Δηλαδή πρέπει ν’ απολογηθεί κάποιος που αναζητά βοήθεια από κόμματα ή φορείς προκειμένου να δικαιωθεί; Πώς μπορείς να τα βάλεις ολομόναχος με το θηρίο αν δεν βρεις βοήθεια;».
Η επίκληση της δικαιοσύνης
Έρχεται στην κουβέντα το κυβερνητικό επιχείρημα περί «αναμονής των αποφάσεων της δικαιοσύνης». Επ’ αυτού η συνομιλήτριά μας είναι κάθετη: «Να περιμένουμε τη δικαιοσύνη. Με όλες τις κωλυσιεργίες της για ένα τεράστιο θέμα εθνικού ενδιαφέροντος. Να περιμένουμε. Αλλά αυτό οφείλει να κάνει και η κυβέρνηση και να μην σπεύδει να καταδικάζει ή να απορρίπτει ντοκουμέντα, μαρτυρίες ή οτιδήποτε δεν την συμφέρει. Δεν είναι α λα καρτ η αναμονή».
Εν προκειμένω τα λόγια της κας Κοτρωνάκη έχουν ιδιαίτερη σημασία, ειδικά αν θυμηθεί κανείς την περίπτωση του υπουργού Μεταφορών της περιόδου των Τεμπών, του Κώστα Α. Καραμανλή, ο οποίος θεώρησε σωστό να είναι υποψήφιος στις εθνικές εκλογές του 2023 και επειδή επανεξελέγη θεώρησε ότι «απαλλάχτηκε» από τον λαό της εκλογικής του περιφέρειας, χωρίς να περιμένει τι θα πει η Δικαιοσύνη.
Εργαλειοποίηση
Το τελευταίο ερώτημα έχει να κάνει με το αν η κινητοποίηση των γονέων των θυμάτων των Τεμπών εργαλειοποιείται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως καταγγέλλουν κυβερνητικά στελέχη.
«Δε νομίζω ότι τα κόμματα σήμερα μπορούν να κινητοποιήσουν τόσο κόσμο. Αυτό που δείχνει να μην αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση είναι ότι η πλειονότητα του κόσμου που βγαίνει στο δρόμο το κάνει από αλληλεγγύη και σεβασμό στους γονείς των θυμάτων. Από σεβασμό στη μητέρα Μαρία Καρυστιανού που έχει εξελιχθεί σε σύμβολο αυτού του αγώνα, όπως παλαιότερα η Μάγδα Φύσσα».
