«Η Δικαιοσύνη αποτελεί κεντρικό πυλώνα του κράτους δικαίου και οι νομοθετικές παρεμβάσεις στο χώρο αυτό, δε νοείται να γίνονται με όρους εντυπωσιασμού και επικοινωνιακής διαχείρισης, με τους όρους δηλαδή που λειτουργεί η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όταν “πανηγυρίζει” για την ενσωμάτωση Οδηγίας για την ενδοοικογενειακή βία, ενώ στην πραγματικότητα φέρνει ένα πολυνομοσχέδιο χωρίς διαβούλευση, που απέχει από τους στόχους που υπηρετεί η ευρωπαϊκή νομοθεσία και δεν καταφέρνει να υψώσει ασπίδα προστασίας στα θύματα», τόνισε η Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών και Διαφάνειας ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και βουλευτής Λάρισας Ευαγγελία Λιακούλη, στην έναρξη της ομιλίας της ως ειδική αγορήτρια του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής επί της αρχής του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την ενδοοικογενειακή βία και τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα.
Αναφορικά με την αντίληψη του Υπουργείου Δικαιοσύνης για το ποινικό δίκαιο και τον τρόπο νομοθέτησης, η Ευαγγελία Λιακούλη σημείωσε ότι «η Κυβέρνηση έχει επιδοθεί στη ρητορική της ποινικής καταστολής, ακολουθώντας την αντίληψη του ποινικού λαϊκισμού. Προσπαθεί να εμφανιστεί ως δήθεν προστάτης των θυμάτων σε αντιδιαστολή με όποιον της ασκεί κριτική που τον κατηγορεί για προστάτη των κατηγορουμένων.Αντιλήψεις διχαστικές, που μας γυρνούν δεκαετίες πίσω, σε μια κοινωνία φόβου απέναντι στο ίδιο το κράτος. Η Κυβέρνηση εργαλειοποιεί τους θεσμούς και το θυμικό της κοινωνίας,τρέχοντας πίσω από την επικαιρότητα και τους τίτλους των εφημερίδων για τις κομματικές της επιδιώξεις».
Η Βουλευτής Λάρισας άσκησε δριμεία κριτική στην Κυβέρνηση για την αποσπασματική ενσωμάτωση της Οδηγίας για την ενδοοικογενειακή βία, την παράλειψη κρίσιμων άρθρων και τα μεγάλα νομοτεχνικά λάθη των διατάξεων, που εντέλει δεν αποπνέουν το πνεύμα του ενωσιακού νομοθέτη. Ταυτόχρονα, επέκρινε την άρνηση τηςΚυβέρνησης να προβεί στην τυποποίηση της γυναικοκτονίας ως ιδιώνυμο ποινικό αδίκημα, μην αναγνωρίζοντας τον πυρήνα του εγκλήματος της γυναικοκτονίας που είναι το φύλο. Όπωςσημείωσε χαρακτηριστικά «Η Κυβέρνηση “κάνει ότι δεν βλέπει”τα ειδικά χαρακτηριστικά της έμφυλης βίας, ενώ ταυτόχρονα στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την αποτροπή της βίας και την πραγματική στήριξη των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας. Τα οικογενειακά δικαστήρια, ένας θεσμός που αποφέρει αποτελέσματα στο εξωτερικό με τη συνδρομή δικαστών από κοινωνικούς επιστήμονες, ακόμα αγνοείται στη χώρα μας, όπωςεπίσης αγνοούνται ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης στην ισότητα των φύλων. Η Κυβέρνηση δεν εισάγει καμία πρόβλεψη για αύξηση των δομών και χώρων φιλοξενίας ανά την Ελλάδα, για στήριξη των θυμάτων στο ξεκίνημα μιας νέας ανεξάρτητης ζωής, μακριά από τον κακοποιητή τους, όπως δεν εισάγει και ένα σαφές εφαρμοστικό πλαίσιο της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης που προσφέρει δίχτυ προστασίας απέναντι στην ενδοοικογενειακή βία και τούτο μάλιστα παρά τις συστάσεις της επιτροπής GREVIOπρος τη χώρα μας για την εφαρμογή της Σύμβασης.
Η Ευαγγελία Λιακούλη αναλύοντας την περαιτέρω αυστηροποίηση που φέρνει το Νομοσχέδιο στον ΠοινικόΚώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και την τιμωρητική διάσταση των διατάξεων, σημείωσε ότι «η Κυβέρνηση εφαρμόζει το δόγμα του κράτους – τιμωρού και αδιαφορεί για τις βασικές αρχές του κράτους δικαίου, την αρχή της δίκαιης δίκης, το τεκμήριο αθωότητας, την αρχή της αναλογικότητας. Η τιμωρητική αντίληψη στη Δικαιοσύνη είναι απολύτως ξεπερασμένη και η συνεχής αυστηροποίηση των ποινών από μόνη της δεν αποτρέπει την παραβατικότητα. Η εμμονή της Κυβέρνησης στην ποινική καταστολή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη σύγχρονη αντίληψη για τηναντεγκληματική πολιτική, που εστιάζει στην πρόληψη και στη συνέργεια της νομικής επιστήμης με τις κοινωνικές επιστήμες».
«Δίκαιο και άδικο, ένοχοι και αθώοι μπαίνουν από την Κυβέρνηση στην ίδια εξίσωση. Κι ενώ καθήκον της Πολιτείας είναι να διασφαλίσει την προστασία των πολιτών και ιδίως των πιο ευάλωτων, την διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης που απορρίπτει τη βία, τη διεξαγωγή μιας δίκαιης δίκης που θα αποδίδει Δικαιοσύνη με βάση τη νομοθεσία και τις γενικές αρχές του δικαίου που μάλιστα κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις, τελικά είμαστε αντιμέτωποι με μια ακραία οπισθοδρόμηση σε επίπεδο δικαιοπολιτικό που αποδεικνύει την κυβερνητική ανεπάρκεια», τόνισε ολοκληρώνοντας την τοποθέτησή της.
