Είναι λίγο ένα είδος σαδιστικής συμπεριφοράς, πρόσθεσε
Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης μίλησε για τους κριτικούς που γράφουν αρνητικές κριτικές, περιέγραψε ένα περιστατικό όπου τον είχε ενοχλήσει ιδιαίτερα και τη συναναστροφή που είχε με εκείνον τον κριτικό και για τη ματαιοδοξία που υπάρχει στο επάγγελμα του ηθοποιού.
Ο ηθοποιός βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» την Τρίτη 8 Ιανουαρίου, όπου σχολίασε ότι υπάρχουν ορισμένοι κριτικοί που νιώθουν ικανοποίηση με το να γράφουν αρνητικές κριτικές: «Η κριτική είναι δύσκολη και ενδιαφέρουσα δουλειά. Απλά νομίζω ότι υπάρχουν κριτικοί που αρέσκονται, είναι λίγο ένα είδος σαδιστικής συμπεριφοράς, τους αρέσει να γράφουν με ιδιαίτερη ευχαρίστηση κακίες. Αλλά μια κακή κριτική μπορεί να είναι εμπεριστατωμένη, τεκμηριωμένη και να σου κάνει και καλό εν πάση περιπτώσει».
Επίσης, αποκάλυψε ότι όταν ήταν νέος θύμωσε αρκετά μια φορά από μια αρνητική κριτική. «Δεν διαβάζω κριτικές, τις θεωρώ αναξιόπιστες. Όταν ήμουν νεότερος και μία δυο φορές ενοχλήθηκα, θύμωσα. Δεν πήγα να τον βρω, απαξιώ. Θύμωσα και ήθελα να τα σπάσω όλα. Τον συνάντησα και ήταν πολύ σοβαρός κριτικός σε μία παράσταση και ήρθε και μου μίλησε και μου είπε “δεν με χαιρετάς. Θύμωσες για αυτό που σου έγραψα;”. Λέω “όχι, για να ασχολείστε μαζί μου μάλλον κάνω κάτι αρκετά σημαντικό και έχουμε διάσταση απόψεων”. Είναι έπαρση αυτό. Ταρακουνήθηκε αυτός».
Και συνέχισε: «Απολογήθηκε και μου είπε ότι δεν προέρχομαι από τον χώρο του θέατρου. Ήταν ανενημέρωτος. Του είπα ότι τελείωσα την Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου και του έπεσε το σαγόνι. Όλο αυτό το έγραψε έχοντας στο μυαλό του ότι κάνω κωμικά με τους “Άγαμους Θύται”».
Σε άλλο σημείο, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης για τις δυσκολίες και τις παγίδες που συναντά ένας ηθοποιός στην καριέρα του, εξομολογούμενος ότι έχει φλερτάρει με τη ματαιοδοξία. «Είμαι ένας φτωχός ηθοποιός, ελαφρώς ματαιόδοξος. Λίγο δεν γίνεται, είναι κινητήρια δύναμη. Είχα φλερτάρει με το να καβαλήσω το καλάμι. Στα νιάτα σου όταν ο διακαής σου πόθος αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα. Όλοι θέλουμε να μας πουν ένα «μπράβο», αλλά από εκεί μέχρι να την ψωνίσεις έχει τεράστια διαφορά».
Ενώ, αναφέρθηκε σε μερικούς συναδέλφους του, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από μεγάλη αυταρέσκεια και έπαρση: «Ακόμα και σήμερα υπάρχουν στιγμές που λέω ότι δεν αντέχω αυτή τη δουλειά. Καμιά φορά έλεγα στους φίλους συναδέλφους όταν κάναμε τηλεόραση και κάποιοι το καβάλησαν και είχαν ξεφύγει, “κάτσε, ηρέμησε”. Και αυτούς που δεν εκτιμάς καθόλου μπορεί να το χειροκροτήσουν γιατί είσαι απλώς αξιοθέατο, δεν είσαι κάτι σημαντικό. Μερικοί χειροτερεύουν μετά το καβάλημα. Αρχίζουν και δεν ικανοποιείται το εγώ τους. Υπάρχει μια αυταρέσκεια, μια αυτοαναφορικότητα. Μάλλον μια έλλειψη υπάρχει, μια τρύπα εσωτερική, και προσπαθούν να ταΐσουν το αδηφάγο τέρας του εγώ τους».
