Η ιστορία μιας οικογένειας στη Γάζα φωτίζει τη φρικτή πραγματικότητα πίσω από τους αριθμούς
Η ιστορία της τρίχρονης Χανάν και της 22 μηνών αδερφής της Μισκ δεν αποτελεί εξαίρεση στη Γάζα που σφαγιάζεται επί 15 μήνες. Είναι ωστόσο χαρακτηριστική της βαρβαρότητας που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι και τα παιδιά τους στον πολιορκημένο – και πλέον ερειπωμένο – θύλακα.
Τα δύο νήπια έχουν χάσει τη μητέρα τους όταν το Ισραήλ βομβάρδισε το σπίτι τους στην Ντεΐρ αλ Μπάλα, και τα ίδια έχασαν τα πόδια τους.
Το Al Jazeera φέρνει στο φως την ιστορία της οικογένειας Ντακί στη Γάζα, περιγράφοντας τη σκληρή πραγματικότητα πίσω από τους αριθμούς που είναι επίσης σοκαριστικοί.
Χωρίς απαντήσεις
Η τρίχρονη Χανάν αλ Ντακί περνάει τις μέρες της με τη μικρότερη αδερφή της Μισκ, κάνοντας ερωτήσεις.
«Πού είναι η μαμά;»
«Πού πήγαν τα πόδια μου;»
Τα δύο νήπια βρίσκονται στο νοσοκομείο εδώ και τέσσερις μήνες από τότε που μεταφέρθηκαν εκεί, αιμόφυρτα από ισραηλινό βομβαρδισμό, και τους ακρωτηριάστηκαν τα πόδια.
Η αδελφή του πατέρα τους, η Σέφα αλ Ντακί, 28 ετών, βρίσκεται από τότε στο πλευρό τους, αλλά εξακολουθεί να μην ξέρει πώς να απαντήσει στις ερωτήσεις των κοριτσιών.
«Παγιδευμένες σε έναν εφιάλτη
Το πρωί της 2 Σεπτεμβρίου, η Σάιμα αλ Ντακί σηκώθηκε νωρίς για να πάει τις δύο κόρες της – τη Χάναν και τη Μισκ – να κάνουν το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας, το οποίο είχε αρχίσει να χορηγείται εν μέσω πολέμου στη Γάζα.
Την επόμενη ημέρα, αφού η οικογένεια είχε μόλις τελειώσει το μεσημεριανό της φαγητό, το Ισραήλ βομβάρδισε το σπίτι τους στην Ντεΐρ αλ Μπάλα.
Η 25χρονη Σάιμα σκοτώθηκε. Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένου του συζύγου της Μοχάμεντ, τραυματίστηκαν. Τα πόδια των δύο μικρών κοριτσιών διαλύθηκαν.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της Χανάν όταν έφερα την κόρη μου Χάλα. Η Χανάν κοίταζε τα πόδια της Χάλα και μετά τα δικά της ακρωτηριασμένα πόδια, μπερδεμένη»
Η Χανάν τραυματίστηκε πιο σοβαρά, χάνοντας και τα δύο της πόδια – το ένα πάνω από το γόνατο και το άλλο κάτω από αυτό – και φέροντας τραύματα σε όλο της το σώμα και το πρόσωπο. Ακόμα χρειάστηκε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση μέρους του εντέρου της.
Στη μικρή Μισκ ακρωτηρίασαν το αριστερό της πόδι.
Ο πατέρας τους, Μοχάμεντ, 31 ετών, νοσηλευόταν στην εντατική για δύο εβδομάδες με εγκεφαλική αιμορραγία και τραύματα στο στήθος.
Παγιδευμένοι σε έναν εφιάλτη
«Είμαστε παγιδευμένοι σε έναν εφιάλτη εδώ και τέσσερις μήνες», λέει η Σέφα καθώς προσπαθεί να ηρεμήσει τη Χανάν, η ψυχολογία της οποίας είναι ιδιαίτερα εύθραυστη και ευμετάβλητη μετά την επίθεση.
Και τα δύο κορίτσια βρίσκονται σε κατάσταση φοβερού πανικού και προσκολλώνται συνεχώς στη θεία τους.
Η Σέφα προσπαθεί να τις παρηγορήσει, αλλά συχνά βρίσκει τον εαυτό της να κλαίει πάνω από τα κοριτσάκια, εν μέρει από θλίψη και εν μέρει από φόβο για το τι τους επιφυλάσσει το μέλλον.
«Το μόνο που μπορώ να της πω τώρα είναι ότι η μητέρα της είναι στον ουρανό. Τι είδους μέλλον έχουν να προσδοκούν;
«Πώς θα αισθάνονται καθώς θα μεγαλώνουν και θα βλέπουν πόσο διαφορετικές είναι από τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους; Πώς θα φορέσει η Χανάν τα ρούχα που της αρέσουν τόσο πολύ;
«Τι θα της λέω όταν ζητάει όμορφα φορέματα ή παπούτσια;
«Είναι πιο δύσκολο για τη Χανάν επειδή καταλαβαίνει περισσότερα από την αδελφή της και τα τραύματά της ήταν πολύ πιο σοβαρά».
Ανεπαρκής περίθαλψη
Το προσωπικό στο νοσοκομείο εργάζεται πολύ άνω των ορίων του για να φροντίσει τους πολλούς τραυματίες και ασθενείς χωρίς να διαθέτει τον απαραίτητο εξοπλισμό. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν υπάρχει δυνατότητα παροχής ψυχολογικής υποστήριξης στα κορίτσια.
Η Σέφα, μητέρα τριών παιδιών και η ίδια, κάνει βάρδιες στο νοσοκομείο φροντίζοντας τα δύο κορίτσια. Βάρδιες επίσης κάνουν η γιαγιά τους από την πλευρά της μητέρας τους και ο θείος τους Αχμέντ 29 ετών. Ο πατέρας τους μένει μαζί τους κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Ο Αχμέντ είναι ο πιο διασκεδαστικός για τα κορίτσια, λέει η Σέφα, γιατί παίζει μαζί τους και τους βγάζει από το δωμάτιο για να δουν το υπόλοιπο νοσοκομείο.
«Κανείς από εμάς δεν μπορεί ή δεν θα μπορέσει ποτέ να αντικαταστήσει μια μητέρα», λέει η Σέφα στο Al Jazeera, κλαίγοντας.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της Χανάν όταν έφερα την κόρη μου Χάλα, που είναι στην ηλικία της, για να τις επισκεφτεί», θυμάται η Σέφα.
«Η Χανάν κοίταζε τα πόδια της Χάλα και μετά τα δικά της ακρωτηριασμένα πόδια, μπερδεμένη. Πριν από τον τραυματισμό της, συνήθιζαν να τρέχουν και να παίζουν μαζί όλη την ώρα.
«Τώρα παίζουν στο κρεβάτι του νοσοκομείου», λέει η Σέφα, η οποία ζούσε στην Τζαμπάλια αλλά μεταφέρθηκε με την οικογένειά της πριν από ένα χρόνο στο σπίτι της οικογένειάς της στην Ντεΐρ αλ Μπάλα.
Επειδή τα κορίτσια βρίσκονται σε φάση ταχείας ανάπτυξης, κρατούνται στο νοσοκομείο για συνεχή παρακολούθηση της επιμήκυνσης των οστών τους. Η φυσιοθεραπεία που μπορεί να τους δώσει το νοσοκομείο δεν επαρκεί γιατί δεν μπορεί να γίνεται όσο συχνά απαιτείται.
Ζωγραφίζουν, παίζουν με τους επισκέπτες ή παίζουν με το κινητό τηλέφωνο του ενήλικου συνοδού τους για να περάσει η ώρα.
Τι νόημα έχει να εμβολιάζονται και μετά να σκοτώνονται;
Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα, η Σάιμα κατακλύστηκε από φόβο για τις κόρες της.
Δεν μπορούσε να φάει ή να κοιμηθεί, έχασε πολύ βάρος καθώς ανησυχούσε για την εξεύρεση του φαγητού που χρειάζονταν τα μικρά κορίτσια.
Ήταν πάντα αφοσιωμένη στις κόρες της, περνούσε χρόνο μαζί τους και εργαζόταν για να τους παράσχει ό,τι ήθελαν.
Ιδιαίτερα η μικρή Χανάν, που της άρεσε να ντύνεται, νοιαζόταν πολύ για τα φορέματα και τα παπούτσια της.
«Η Σάιμα τις λάτρευε», προσθέτει η Σέφα.
Όταν τα εμβόλια κατά της πολιομυελίτιδας κυκλοφόρησαν στη Γάζα και το Ισραήλ συμφώνησε να επιτρέψει την εκστρατεία εμβολιασμού, η Σάιμα ήταν αποφασισμένη ότι οι κόρες της θα είχαν τουλάχιστον αυτή την προστασία.
Ενθάρρυνε τις αδελφές και τα πεθερικά της να κάνουν το ίδιο.
«Φυσικά, όλοι φοβόμασταν οποιαδήποτε βλάβη στα παιδιά μας. Αλλά ποιο είναι το νόημα; Τα παιδιά προστατεύονται από την πολιομυελίτιδα, αλλά μετά μια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή τους παίρνει τα πόδια; Πώς βγάζει νόημα αυτό;» προσθέτει η Σέφα.
Το Ισραήλ δεν τους έχει επιτρέψει να βγουν εκτός Γάζας
Η Χάναν και η Μισκ δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τη θεραπεία τους στη Γάζα, επειδή το Ισραήλ έχει καταστρέψει τον τομέα της υγείας, οπότε τα ονόματά τους μπήκαν σε μια λίστα ασθενών που πρέπει να βγουν εκτός θύλακα για να έχουν την απαραίτητη υγειονομική φροντίδα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συγκεντρώνει τα ονόματα που μπαίνουν στη λίστα, αλλά κανείς δεν μπορεί να φύγει αν το Ισραήλ δεν εγκρίνει την αναχώρησή του, και δεν έχει εγκρίνει ακόμη την αναχώρηση των κοριτσιών.
«Περιμένουμε πάνω από τρεις μήνες. Είναι απλά μικρά κορίτσια που χρειάζονται απεγνωσμένα προσθετικά μέλη. Η ψυχική τους κατάσταση επιδεινώνεται», λέει η Σέφα.
Δεν είναι μόνο τα προσθετικά μέλη που δεν μπορούν να πάρουν τα κορίτσια στη Γάζα. Πρέπει να αξιολογηθούν πλήρως και να περάσουν από μια διαδικασία αποκατάστασης προτού εξεταστεί το ενδεχόμενο προσθετικής αγωγής.
Επειδή η Χανάν και η Μισκ εξακολουθούν να αναπτύσσονται, η ανάπτυξη των οστών τους θα δημιουργήσει επίσης προκλήσεις που θα απαιτούν συνεχή παρακολούθηση και ενδεχομένως αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις.
Αυτό που γνωρίζει η Σεφά είναι ότι η ζωή των μικρών κοριτσιών δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.
«Η Χανάν θέλει να φορέσει παπούτσια και με ρωτάει γιατί δεν μπορεί, γιατί δεν μπορεί να πάει να παίξει στο πάρκο», λέει.
«Δεν έχω απαντήσεις».
Στη Γάζα τα περισσότερα ακρωτηριασμένα παιδιά
Ο αριθμός ακρωτηριασμένων παιδιών ανά κάτοικο στην Γάζα είναι πλέον ο μεγαλύτερος στον κόσμο, σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του ΟΗΕ.
«Πολλά από τα παιδιά χάνουν τα άκρα τους και υποβάλλονται σε χειρουργικές επεμβάσεις χωρίς καν αναισθησία», δήλωσε ο Γκουτέρες, εξαιτίας της έλλειψης βασικών ειδών πρώτης ανάγκης και απαραίτητης υγειονομικής φροντίδας στον παλαιστινιακό θύλακα.
Συνολικά οι νεκροί στη Γάζα έχουν ξεπεράσει τις 45.000 εκ των οποίων οι 18.000 είναι παιδιά. Οι τραυματίες είναι πάνω από 107.000.