Η κρίση στο κόμμα (του) δε τον αφήνει αδιάφορο, οι εξελίξεις στη ΝΔ και το πολιτικό σύστημα τον κεντρίζουν, η ανησυχητική εκτίμησή για την επόμενη κυβέρνηση και μια μέτρηση έκπληξη.
Σε μια φάση που οι πρώην πρωθυπουργοί της Δεξιάς πυκνώνουν τις παρεμβάσεις τους ο Αλέξης Τσίπρας ως πρώην και αυτός επιλέγει να ακούει περισσότερο παρά να «δίνει» λύσεις ή να στέλνει μηνύματα σε ένα απροσδιόριστο εκλογικό σώμα γεμάτο απροσδιόριστες προσδοκίες.
Η κρίση στο καράβι του ΣΥΡΙΖΑ δεν τον αφήνει αδιάφορο.
Αντικειμενικά είναι συνυφασμένη με το παρελθόν και το παρόν του πρώην πρωθυπουργού, αλλά και με το μέλλον του «νέου πολιτικού υποκειμένου», που προκύπτει ως αναγκαιότητα μέσα από τη μαρξιστική νομοτέλεια της κοινωνικής – πολιτικής εξέλιξης.
Ο ρόλος του «σοφού» δεν του ταιριάζει και γνωρίζει ότι αυτόν προτιμούν να του προσδίδουν άσπονδοι «σύντροφοι» και διαχρονικοί εχθροί προδίδοντας την ανησυχία ή την προσδοκία.. τους για την ενεργό του επιστροφή του για να αποκτήσει πολιτική υπόσταση και νόημα η δική τους ύπαρξη.
Ο ετεροπροσδιορισμός αυτός δεν τον αγγίζει σε αυτή τη φάση, αλλά το «ενδιαφέρον» για το τι κάνει, τι λέει και το διαρκές «πότε επιστρέφει ο Τσίπρας» είναι το οξυγόνο στο περίφημο rebranding του και για αυτό κάποιοι σπεύδουν στο δημόσιο λόγο να το απονευρώσουν.
Το νέο πολιτικό υποκείμενο για το οποίο μίλησε στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά είναι το μείζον ζητούμενο για όσους ενδιαφέρονται για το τι θα πράξει ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά αυτό σημαίνει ότι άλλα πολιτικά υποκείμενα προηγουμένως ή παραλλήλως πρέπει είτε να κλείσουν το κύκλο τους είτε να μετεξελιχθούν.
Εξάλλου ο ίδιος, λένε όσοι συνομιλούν μαζί του, έχει πλήρη επίγνωση για το σημαίνει να βρεθεί κάποιος στο τιμόνι της χώρας προερχόμενος από μια μεσοαστική οικογένεια και έχοντας γράψει μια έντονη πολιτική διαδρομή από πολύ μικρή ηλικία σε σχέση με το παραδοσιακό πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας.
Η ώρα της συμμετοχής
Από την έκκληση για σοβαρότητα του Φεβρουαρίου έχουν μεσολαβήσει πολλά με τον ίδιο να πρωταγωνιστεί σε πολλές κρίσιμες καμπές του ΣΥΡΙΖΑ είτε δια της ενεργού παρουσίας του είτε δια της εκνευριστικής για πολλούς και ανάλογα με τη συγκυρία σιωπής του.
Ο πρώην πρέοδρος ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ και γίνεται αρωγός στην προσπάθεια των συντρόφων του να ανατάξουν το κόμμα και να αποκαταστήσουν την τιμή του χώρου, τηω ώρα όμως που το κόμμα του, όπως παραδέχεται έχει υποστεί μια βαθιά ρωγμή στο brand του.
Στην κάλπη εξάλλου διορθώνονται τα λάθη.
Σε αυτή την προσπάθεια που γίνεται η βάση εκκίνησης θέλοντας και μη είναι η εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ως κυβερνητικό κόμμα έχει ρίζες στο εκλογικό σώμα και η επιστροφή στη σοβαρότητα, η ανάκτηση της αξιοπιστίας του χώρου και η ανάκαμψη του κόμματος προϋποθέτουν πρώτα και κύρια να απαλλαγεί από το βαρίδια του.
Και ο Αλέξης Τσίπρας μετά την περίοδο Κασσελάκη παραδέχεται σε συνομιλητές του ότι είχε σωρεύσει τελικά πολλά πρόσωπα που προς απογοήτευση πολλών και του ιδίου προφανώς εξελίχθηκαν σε βαρίδια.
Χειραγωγούμενος
Στη διαδρομή Αμαλίας – Ταύρος δεν υπήρξε ποτέ συγκοινωνιακή γραμμή (δεν πάει ούτε περπατώντας) και εδώ και μήνες δεν υπάρχει και τηλεφωνική σύνδεση – αναπάντητες κλήσεις και μηνύματα που έμειναν στο «διαβάστηκε».
Η νέα διάσπαση δεν προξενεί εντύπωση στο Ινστιτούτο με τις επεξεργασίες του.
Είναι όμως προϊόν ευθείας παρέμβασης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ από τα «παραθεσμικά κέντρα» και τη διαπλοκή ή το Μαξίμου βρήκε τον παππά να θάψει πέντε έξι;
Στο δίλημμα που θέτουν πολλοί στο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, αν ο Κασσελάκης είναι ενεργούμενο του Μητσοτάκη ή απλώς ο χρήσιμος και χειραγωγούμενος της υπόθεσης, φαίνεται ότι η δική του απάντηση είναι απλώς ότι το σύστημα τον εργαλειοποιεί.
Η δίψα του ομογενή να είναι πρόεδρος στο «κόμμα του» προδίδει μετά την ηρωική έξοδό του από το ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο σκοπός είναι φτιαχτεί ένα «μπαλαντερ» στο πολιτικό σύστημα, που στην αφυδατωμένη εκδοχή του παρωχημένου δίπολου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα είναι το αναγκαίο πρόθυμο συμπλήρωμα.
Δεν στρίβει το ΠΑΣΟΚ
Πάντα συνομιλώντας στη σκιά της ενεργού επιστροφής του ή στη ίδρυση νέου πολιτικού φορέα των προοδευτικών δυνάμεων, προσώπων και πολιτών η εκτίμηση που μεταφέρεται από τους συνομιλητές του κ. Τσίπρα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ θα είχε ελπίδες να αναταχθεί στον πάλαι ποτέ κραταιό δικομματισμό μόνο αν έστριβε αριστερά και μετωπικά απέναντι στη ΝΔ.
Αυτό όμως, όπως συμπεραίνουν, ούτε το θέλει ο κ. Ανδρουλάκης ούτε και το μπορούν στη Χαριλάου Τρικούπη με βάση και τα πρόσωπα που επέλεξε ο αναβαπτισμένος πρόεδρος.
Φθορά στη ΝΔ – «καλύτερα το ΄19»
Η διαγραφή Σαμαρά είναι απλώς το σύμπτωμα της πολιτικής κυριαρχίας Μητσοτάκη, αλλά για τον Αλέξη Τσίπρα η κρίση στο κυβερνητικό στρατόπεδο δεν είναι μια κι έξω, αλλά εκτιμά ότι έχει βάθος.
Η έξοδος Σαμαρά από τη ΝΔ είναι η έναρξη της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού μεν, επιταχύνει δε τη ραγδαία φθορά της κυβέρνησης και προσωπικά του κ. Μητσοτάκη, όπως εκτιμά.
Η κρίση αυτή στο κυβερνητικό στρατόπεδο και γενικότερα στη Δεξιά για τον Αλέξη Τσίπρα δεν φαίνεται να τελειώνει και δεν αποκλείει με τα σημερινά δεδομένα τα πράγματα να οδηγηθούν και σε πρόωρες κάλπες.
Διπλή ανησυχία
Η εξελίξεις στο γαλάζιο στρατόπεδο τον ανησυχούν για δυο λόγους όπως παρατηρεί στους συνεργάτες και στους συνομιλητές του.
Από τη μια πλευρά είναι τα ελληνοτουρικά στα οποία ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να προχωρήσει σε βάθος λόγω εσωτερικών αντιστάσεων και εύθραυστων ισορροπιών.
Στην ανάλυση που κάνει με τους συνεργάτες του είναι ότι η στροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι πιο δεξιά και αυτό εδράζεται στη μικροκομματική εκμετάλλευση που κάνει διαχρονικά στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής με τελευταίο κρούσμα τη νέα κωλοτούμπα στη «woke» ατζέντα μετά την εκλογή Τράμπ.
Η άλλη ανησυχία που εκπέμπεται κεντρικά και από το Ινστιτούτο είναι η οικονομική επιδείνωση.
Το θεώρημα Μητσοτάκη «κάνουμε την κρίση ευκαιρία για τη χώρα» έχει εντελώς διαφορετικό τίτλο όπως αποδεικνύεται για τον Αλέξη Τσίπρα.
Οι κρίσεις ήταν ευκαιρία για τον Μητσοτάκη και ευκαιρίες που χάθηκαν για τη χώρα.
Πακτωλός χρημάτων, άνετος στρωμένος δημοσιονομικός διάδρομος, αλλά η χώρα και η οικονομία δεν άλλαξαν παραγωγικό μοντέλο.
Εξωτερικές επενδύσεις χωρίς παραγωγικό αποτύπωμα και χωρίς για μια ακόμη φορά να χτίζεται μια οικονομία της πραγματικής παραγωγής.
Ο επόμενος πρωθυπουργός
Μια πληροφορία που συζητήθηκε έντονα πέριξ του Συντάγματος θέλει σε μυστική δημοσκόπηση για πρώτη φορά οι πολίτες να δηλώνουν ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα το 2019 από ό,τι σήμερα.
Αυτό το δεδομένο ίσως και να είναι ένα σημείο καμπής είναι η αίσθηση στην Αμαλίας.
Το μεταβαλλόμενο περιβάλλον σε συνδυασμό με τη διαρκή πίεση που δέχεται ο Αλέξης Τσίπρας από πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του να μην μείνει για πολύ ακόμη παραμερισμένος… βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.
Ο πρώην πρωθυπουργός πάντως, όταν καλείται από συνομιλητές του να κάνει την πρόβλεψή του για την κατάσταση στη χώρα και την οικονομία απαντά ότι «ο επόμενος πρωθυπουργός θα έχει να αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες».
