Τα άτομα που γεννιούνται πρόωρα, δηλαδή πριν από τις 37 εβδομάδες κύησης, έχουν κατά μέσο όρο χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο και εισόδημα κατά την απασχόληση μέχρι την ηλικία των 28 ετών, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ανοιχτής πρόσβασης «PLOS ONE», με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής ερευνητή του «The Hospital for Sick Children», στο Τορόντο του Καναδά και επίκουρο καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, Πέτρο Πεχλιβάνογλου.

Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε τις γεννήσεις 2,4 εκατομμυρίων παιδιών στον Καναδά κατά τη διάρκεια μιας εξαετούς περιόδου (1990-1996) και παρακολούθησε τα παιδιά αυτά για περισσότερες από δύο δεκαετίες (μέχρι το 2018). Όπως διαπίστωσε, οι πρόωρες γεννήσεις και οι συναφείς γνωστικές, αναπτυξιακές και σωματικές επιπτώσεις της προωρότητας στην υγεία συνδέονται με χαμηλότερο εισόδημα από την απασχόληση, περιορισμένη εγγραφή σε πανεπιστήμια και χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο μέχρι την ηλικία των 28 ετών.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το μέσο εισόδημα των ατόμων που γεννήθηκαν πρόωρα ήταν κατά 6% χαμηλότερο στις ηλικίες 18-28 ετών σε σχέση με τα άτομα που γεννήθηκαν τελειόμηνα. Επίσης, όσοι γεννήθηκαν πρόωρα είχαν 2,13% λιγότερες πιθανότητες να εργαστούν, 17% λιγότερες πιθανότητες να εγγραφούν σε πανεπιστήμιο και 16% λιγότερες πιθανότητες να αποφοιτήσουν με πτυχίο πανεπιστημίου.

Για όσους γεννήθηκαν ακόμα πιο νωρίς, στις 24-27 εβδομάδες κύησης, οι συσχετίσεις αυτές ήταν ακόμα ισχυρότερες: 17% χαμηλότερο ετήσιο εισόδημα και 45% μείωση των ποσοστών εγγραφής και αποφοίτησης από το πανεπιστήμιο.

Όπως σημειώνει ο κ. Πεχλιβάνογλου, «ενώ η κλινική φροντίδα κατά τη νεογνική περίοδο είναι κρίσιμη, τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η ανάπτυξη μακροπρόθεσμης υποστήριξης (συμπεριλαμβανομένων ψυχολογικών, εκπαιδευτικών και επαγγελματικών πόρων), που υπερβαίνει την κλινική φροντίδα μπορεί να βοηθήσει στην άμβλυνση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων του πρόωρου τοκετού. Οι φορείς χάραξης πολιτικής και η κοινωνία στο σύνολό της πρέπει να αναγνωρίσουν ότι ο κοινωνικοοικονομικός αντίκτυπος του πρόωρου τοκετού μπορεί να επεκταθεί στην πρώιμη ενήλικη ζωή και ότι οι σκέψεις για συνεχή υποστήριξη θα μπορούσαν να είναι ζωτικής σημασίας για να διασφαλιστεί ότι αυτός ο πληθυσμός έχει ίσες ευκαιρίες να ευδοκιμήσει».