Τον Σεπτέμβριο του 2023, το Υπουργείο Υγείας προχώρησε στη σύσταση 6 κινητών μονάδων ψυχικής υγείας σε όλη τη Θεσσαλία με σκοπό την άμεση αλλά και μακροχρόνια ψυχολογική, κοινωνική και συμβουλευτική υποστήριξη των ανθρώπων που υπέστησαν καταστροφές από τις πλημμύρες.

Κατά τη διάρκεια υλοποίησης του Προγράμματος πολλοί πληγέντες προσήλθαν με έντονες δυσκολίες, που σχετίζονται με μετατραυματικό στρες, άγχος, ευερεθιστότητα και φόβο, καθώς βίωσαν τις συνέπειες από τις πλημμύρες Daniel και Elias.

Σημειώνεται ότι στη διάρκεια της λειτουργίας τους, οι κινητές μονάδες δέχτηκαν και πολλά αιτήματα που σχετίζονταν με παντός τύπου δυσκολίες  (άγχος, στρες, πένθος, απώλεια, επαγγελματική εξουθένωση κ.α.), που είχαν μείνει αφρόντιστες ως αποτέλεσμα της υποστελέχωσης και του φόρτου των λοιπών μονάδων ψυχικής υγείας της περιοχής, όπως οι νοσοκομειακές μονάδες, τα κέντρα υγείας και κυρίως τα κέντρα ψυχικής υγείας που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις αυξημένες ανάγκες του πληθυσμού.

Στη Μαγνησία για παράδειγμα το κλιμάκιο πραγματοποίησε συνολικά 734 παρεμβάσεις τόσο θεραπευτικές πράξεις, συνεδρίες ψυχολογικής υποστήριξης και συμβουλευτικής όσο και άλλες παρεμβάσεις, όπως κοινωνικές έρευνες, βοήθεια στη συμπλήρωση αιτήσεων για αποζημιώσεις και άλλες υπηρεσίες, μέχρι και καταγραφή και κάλυψη ειδών πρώτης ανάγκης.

Είναι φανερό ότι τα ζητήματα των αποκαταστάσεων δεν αφορούν μόνο τις αποζημιώσεις και επιδιορθώσεις για υλικές ζημιές, την ανάγκη κατασκευής αντιπλημμυρικών έργων. Αφορούν και τα ζητήματα υγείας του πληθυσμού, που βασική πλευρά τους είναι και η ψυχική υγεία.

Το Πρόγραμμα πήρε μία εξάμηνη παράταση, η οποία λήγει στις 30 Σεπτεμβρίου. Είναι απαραίτητη η συνέχιση του έργου των κλιμακίων σε πανθεσσαλικό επίπεδο, καθώς πέρα από το κομμάτι της υποστήριξης των πλημμυροπαθών στην πρώτη και πιο δύσκολη φάση είναι αναγκαίο να συνεχιστεί η υποστήριξη τους, καθώς είναι εμφανή τα σημάδια ανάγκης συνέχισης της θεραπευτικής διαδικασίας για τους ανθρώπους που βίωσαν  το τραύμα από τις πλημμύρες, είδαν το βιος τους να χάνεται, τους όρους ζωής  τους να επιδεινώνονται ακόμα περισσότερο.

Στη βάση των παραπάνω αναδεικνύεται η ανάγκη όχι μόνο συνέχισης της λειτουργίας των κινητών μονάδων με ευθύνη του κράτους αλλά και μονιμοποίηση τους καθώς καλύπτουν ανάγκες απομακρυσμένων και δυσπρόσιτων περιοχών αλλά και του πληθυσμού που δυσκολεύεται να μετακινηθεί (π.χ. ΑμεΑ) με ταυτόχρονη ενίσχυση των δομών ψυχικής υγείας με όλο το απαραίτητο προσωπικό όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων  με μόνιμες εργασιακές σχέσεις.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός, τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση για τα παραπάνω.