Η νέα ανακάλυψη προσφέρει —μεταξύ άλλων— προοπτικές για νέες θεραπείες στον κόσμο της Ιατρικής
Αφήνοντας στην άκρη τη θρησκεία και τις πεποιθήσεις για τη μετά θάνατον ζωή, οι περισσότεροι άνθρωποι συμφωνούν ότι υπάρχουν δύο στάδια στην εμπειρία των ζωντανών οργανισμών: η ζωή και ο θάνατος.
Προφανώς υπάρχουν συνήθως πολλά που συμβαίνουν στην ενδιάμεση κατάσταση αυτών των δύο, αλλά η γενική συναίνεση είναι ότι ο θάνατος είναι το τελικό σημείο.
Τώρα, ωστόσο, βιολόγοι που μελετούν τον τρόπο με τον οποίο τα κύτταρα θα μπορούσαν να επαναχρησιμοποιηθούν έχουν προτείνει ότι μπορεί να υπάρχει και μια άλλη κατάσταση συνολικά που θα μπορούσε να αποδειχθεί πρωτοποριακή στον τομέα της συνθετικής βιολογίας.
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο The Conversation, οι βιολόγοι Peter Noble και Alex Pozhitkov περιέγραψαν πώς η εμφάνιση νέων πολυκυτταρικών μορφών ζωής μάς επέτρεψε να ξεπεράσουμε «τα παραδοσιακά όρια της ζωής και του θανάτου».
Νέες μεταθανάτιες λειτουργίες
Οι Noble και Pozhitkov μελετούν τι συμβαίνει μέσα στους οργανισμούς μετά το θάνατό τους, και με τις επιτυχημένες δωρεές οργάνων να έχουν αποδείξει ότι τα κύτταρα μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν μετά το θάνατο κάποιου, εξέτασαν περαιτέρω τους μηχανισμούς που επιτρέπουν να συμβεί αυτό.
Στη μελέτη τους, οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στα βιορομπότ, τα οποία προκύπτουν από τα κύτταρα νεκρών οργανισμών, και στην ικανότητά τους να μεταμορφώνονται σε πολυκύτταρους οργανισμούς με νέες λειτουργίες μετά το θάνατο.
Προηγουμένως, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι δερματικά κύτταρα από νεκρά έμβρυα βατράχων ήταν σε θέση να μετατραπούν σε πολυκύτταρους οργανισμούς που ονομάζονται xenobots, οι οποίοι παρουσίασαν νέες συμπεριφορές.
Για παράδειγμα, ήταν σε θέση να κινούνται χρησιμοποιώντας προεξοχές που μοιάζουν με τρίχες και ονομάζονται βλεφαρίδες, οι οποίες συνήθως είναι σε θέση να μετακινούν μόνο βλέννα, όχι τα ίδια τα κύτταρα.
Και όταν μελέτησαν ανθρώπινα πνευμονικά κύτταρα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα κύτταρα μπορούσαν να συναρμολογηθούν σε μικροσκοπικούς πολυκυτταρικούς οργανισμούς, ικανούς να κινούνται και να συμπεριφέρονται με νέους τρόπους.
Λαμβάνοντας υπόψη και τα δύο αυτά ευρήματα, οι ερευνητές σημείωσαν ότι υπάρχει μια «εγγενής πλαστικότητα» στα κύτταρα.
Έχοντας αυτό κατά νου, οι ερευνητές θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν κύτταρα από οργανισμούς που είναι νεκροί ή ζωντανοί και ενδεχομένως να τα μετατρέψουν σε μηχανές με εντελώς νέες λειτουργίες.
Υπάρχουν ορισμένες συνθήκες που καθορίζουν αν τα κύτταρα και οι ιστοί μπορούν να επιβιώσουν μετά τον θάνατο ενός οργανισμού, δήλωσαν οι Noble και Pozhitkov, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών συνθηκών, της μεταβολικής δραστηριότητας και των τεχνικών συντήρησης, καθώς και παραγόντων όπως η ηλικία, η υγεία, το φύλο.
Ανάγκη για περαιτέρω έρευνες
Ωστόσο, πρέπει να γίνουν περαιτέρω έρευνες για να καθοριστεί πώς αυτές οι μεταβλητές συνεργάζονται για να επιτρέψουν σε ορισμένα κύτταρα να συνεχίσουν να λειτουργούν μετά το θάνατο ενός οργανισμού.
Αν και η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη, οι Noble και Pozhitkov εξήγησαν ότι η προοπτική μιας «τρίτης κατάστασης», ενός «τρίτου σταδίου» όχι μόνο δίνει νέες πληροφορίες για το πόσο προσαρμόσιμα μπορεί να είναι τα κύτταρα, αλλά προσφέρει επίσης προοπτικές για νέες θεραπείες.
